DEKRET

W bieżącym roku, w aktualnych okolicznościach spowodowanych pandemią COVID-19, odpusty zupełne dla wiernych zmarłych będzie można uzyskać przez cały listopad,

przy zmienionych warunkach i dostosowanych do sytuacji dziełach pobożnych, aby zapewnić bezpieczeństwo wiernych.

Do niniejszej Penitencjarii Apostolskiej dotarło wiele próśb Świętych Pasterzy, aby w tym roku, z powodu epidemii COVID-19, zmieniono pobożne dzieła w celu uzyskania odpustów zupełnych dla dusz czyśćcowych, które można uzyskiwać zgodnie z normą „Wykazu odpustów” (nad. 29, § 1). Dlatego Penitencjaria Apostolska, na mocy specjalnego polecenia Jego Świątobliwości Papieża Franciszka, chętnie ustanawia i określa, że w tym roku, aby uniknąć zgromadzeń, tam, gdzie są one zakazane:

a.- Odpust zupełny dla osób nawiedzających cmentarz i modlących się, choćby tylko w myśli, za zmarłych przez poszczególne osiem dni, zwykle ustanowiony jedynie na dni od 1 do 8 listopada, dla pożytku wiernych może być przeniesiony na inne osiem dni listopada. Dni te, dowolnie wybrane przez poszczególnych wiernych, mogą być od siebie oddzielone.

b- Odpust zupełny związany z dniem 2 listopada, ustanowiony na Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych dla tych, którzy pobożnie nawiedzają i odmawiają tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, może być przeniesiony nie tylko na niedzielę poprzedzającą lub następującą, albo na sam dzień Uroczystości Wszystkich Świętych, ale także na inny dzień listopada, dowolnie wybrany przez poszczególnych wiernych.

Osoby starsze, chore i ci wszyscy, którzy z poważnych powodów nie mogą opuścić domu, na przykład ze względu na zakazy gromadzenia się licznych wiernych w miejscach świętych, będą mogli uzyskać odpust zupełny, jeśli tylko łącząc się duchowo z tymi wiernymi, którzy pobożnie nawiedzają miejsca święte, oraz wykluczając wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu i mając intencję kiedy to tylko będzie możliwe spełnić trzy zwyczajne warunki (spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego), odmówią pobożnie modlitwy za zmarłych przed obrazem Pana Jezusa lub Najświętszej Maryi Panny (na przykład jutrznię i nieszpory z oficjum Liturgii godzin za zmarłych, Różaniec, Koronkę do Bożego Miłosierdzia i inne modlitwy za zmarłych bliskich ich sercu), albo jeśli podejmą medytacyjną lekturę jednego z fragmentów Ewangelii z liturgii za zmarłych, lub też jeśli wypełnią uczynki miłosierdzia poprzez ofiarowanie Bogu cierpień i niedogodności swego życia.

Aby ten dostęp do łaski Bożej, udzielanej władzą kluczy Kościoła, stawał się łatwiejszy ze względu na miłosierdzie duszpasterskie, niniejsza Penitencjaria gorąco prosi, aby wszyscy kapłani posiadający odpowiednie uprawnienia, oddali się z gorliwością i wielkodusznością celebracji Sakramentu Pokuty i udzielali Komunii Świętej chorym.

Niemniej, jeśli chodzi o warunki duchowe dla uzyskania odpustu zupełnego, nadal obowiązują wcześniej wydane wskazania zawarte w „Nocie odnośnie sakramentu pojednania w obecnej sytuacji pandemii”.

Wreszcie, ponieważ dusze czyścowe wspierane są wstawiennictwem wiernych, szczególnie zaś miłą Bogu ofiarą ołtarza (por. Sob. Tryd. Sesja XXV, Dekret o czyśćcu), gorąco zaleca się wszystkim kapłanom trzykrotne odprawianie Mszy św. w dniu Wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych, zgodnie z Konstytucją Apostolską „Incruentum Altaris”, wydaną przez czcigodnej pamięci papieża Benedykta XV w dn. 10 sierpnia 1915 roku.

Niniejszy dekret jest ważny przez cały listopad. Bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia.

W Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 22 października 2020 roku, we wspomnienie św. Jana Pawła II.

Mauro Kard. Piacenza

Penitencjarz Większy

Ks. prał. Krzysztof Nykiel

Regens

Komunikat Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów KEP

W związku z zapytaniem o publiczne inicjatywy krytyczne wobec Komunii św. na rękę, przypominamy, że chociaż główną formą przyjmowania Komunii w Polsce jest Komunia do ust (Wskazania KEP z 2005 r. nr 40), to jednak nie oznacza to, że inne zatwierdzone przez Kościół formy miałyby być same z siebie niegodne, niewłaściwe, złe lub grzeszne, jeśli spełnia się warunki stawiane w tej kwestii przez prawo liturgiczne.

Niewłaściwe i krzywdzące wiernych jest twierdzenie, że przyjmowanie Komunii św. na rękę, jest brakiem szacunku wobec Najświętszego Sakramentu. Podobnie niesprawiedliwe jest ukazywanie osób przyjmujących Komunię św. na rękę jako tych, którzy „winni są Ciała i Krwi Pańskiej”, z założeniem, że czynią to bez uszanowania, którego domaga się św. Paweł w 1 Liście do Koryntian. Co prawda Sobór Trydencki używa tego fragmentu na przypomnienie o godnym i pełnym czci przyjmowaniu Ciała Pańskiego, ale nadaje mu również wymiar duchowy, ukazując że niegodnym jest przyjmowanie Komunii w grzechu (Dekr. o Euch., sesja 13: 1/A, r. 7). Dodajmy, że słowo „niegodne” oznacza to, czego się nie godzi czynić, a tymczasem Kościół w swoim prawie uznaje za „godny” zarówno jeden, jak i drugi sposób przyjmowania Komunii. Potępiając jeden z godziwych sposobów przyjmowania Komunii św., wprowadza się nieład i podział w rodzinie Kościoła.

Nie można też stwierdzić, iż Komunia św. na rękę jest sama z siebie profanacją. W ten sposób zarzucałoby się Stolicy Apostolskiej, która dopuszcza Komunię na rękę, że akceptuje profanację (por. Mszał Rzymski, OWMR 161, rzymska instrukcja Redemptionis Sacramentum nr 92). Tymczasem faktyczna profanacja Eucharystii to czyn „mający znamiona dobrowolnej i poważnej pogardy okazywanej świętym postaciom” (instr. Redemptionis Sacramentum 107, por. KPK kan. 1367). Nie można więc zarzucać profanowania Eucharystii osobom, które z różnych powodów pragną przyjąć z wiarą i czcią Komunię św. na rękę, zwłaszcza w okresie pandemii.

Przypominamy także wszystkim szafarzom Komunii, zwyczajnym i nadzwyczajnym, że są oni zobowiązani do przestrzegania prawa liturgicznego, które stanowi, że kiedy nie ma niebezpieczeństwa profanacji, nie można ani zmuszać, ani zabraniać Komunii w jednej czy drugiej formie (por. Redempt. Sacr. nr 12). Szafarze nie mogą twierdzić, że samo udzielenie Komunii na rękę stanowi niebezpieczeństwo profanacji, jeśli wierny z wiarą i szacunkiem prosi o tę formę Komunii. Prawo oceniania i zmieniania praktyki liturgicznej należy do Stolicy Apostolskiej i dopóki ona uznaje Komunię na rękę za godziwy sposób udzielania wiernym Ciała Pańskiego, nikt nie powinien tego sposobu potępiać. Kto zaś to czyni, wprowadza nieład i podział w rodzinie Kościoła. Może się natomiast zdarzyć, że w okresach nadzwyczajnych, jak np. trwająca epidemia, biskupi na swoim terenie tymczasowo zawężą obowiązujące prawo (por. List kard. Saraha z 3 września br.), czemu należy być zawsze posłusznym, aby zachować w Kościele pokój, o który modlimy się we Mszy przed samą Komunią.

Niech szafarze udzielający Komunii na rękę poczuwają się do szczególnie wielkiej dbałości o cześć wobec Najśw. Sakramentu, zwracając uwagę na to, aby przy Komunii nie dopuścić do gubienia okruszyn Hostii. W tym celu powinni dbać o jakość stosowanych do Mszy hostii, z wielką uwagą dbając o to, aby się nie kruszyły i nie pozostawiały na dłoniach wiernych okruszyn. Warto też przypomnieć za Mszałem, że „ilekroć przylgnie do palców jakaś cząstka Hostii, zwłaszcza po łamaniu Chleba i Komunii wiernych, kapłan powinien otrzeć palce nad pateną, a jeśli to konieczne, obmyć je. Ma również zebrać cząstki znajdujące się poza pateną” (OWMR 278). Kongregacja ds. Nauki Wiary w 1972 r. wyjaśniła, że „zasadniczo otarcie palców nad pateną powinno wystarczyć. Ale mogą się zdarzyć i takie przypadki, w których konieczna jest ablucja palców, jeśli np. wyraźnie widoczne partykuły pozostaną przyklejone do palców z powodu pocenia się” (dekl. De fragmentis eucharisticis). Jeśli kapłani są zobowiązani do sprawdzenia, czy na dłoniach nie pozostały okruszyny Hostii (OWMR 278), podobnie powinni postępować wierni. Dlatego ci, którzy z uzasadnionych powodów proszą o Komunię na rękę, zaraz po spożyciu Ciała Pańskiego powinni uważnie obejrzeć dłonie oraz zebrać i spożyć ze czcią każdą widoczną okruszynę, która mogła oderwać się od Hostii.

Bp Adam Bałabuch
Przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Konferencji Episkopatu Polski

Warszawa, 3 października 2020 r.

Z radością powróćmy do Eucharystii!

List o celebrowaniu liturgii w czasie i po pandemii COVID 19

do Przewodniczących Konferencji Episkopatów Kościoła katolickiego

Pandemia wywołana wirusem COVID-19 nie tylko zakłóciła dynamikę życia społecznego, rodzinnego, gospodarczego, oświatowego i zawodowego, ale też zaburzyła życie wspólnoty chrześcijańskiej, włącznie z jego wymiarem liturgicznym. Aby uniemożliwić przenoszenie wirusa, konieczne było wprowadzenie sztywnego dystansu społecznego, co miało następstwa dla pewnej zasadniczej cechy życia chrześcijańskiego: „Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,20); „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. Ci wszyscy, którzy uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne” (Dz 2,42-44).

Wymiar wspólnotowy ma znaczenie teologiczne: Bóg jest więzią Osób w Trójcy Przenaj- świętszej; stworzył człowieka w relacyjnej komplementarności mężczyzny i kobiety, gdyż „nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam” (Rdz 2,18), nawiązuje więź z mężczyzną i kobietą oraz powołuje ich do wejścia z Nim w relację: jak trafnie to ujął Święty Augustyn, niespokojne jest nasze serce, dopóki nie znajdzie Boga i w Nim nie spocznie (por. „Wyznania”, I, 1). Pan Jezus rozpoczął publiczną działalność, powołując grupę uczniów, by wspólnie żyli i głosili Królestwo; z tej małej trzódki narodził się Kościół. Dla opisania życia wiecznego Pismo Święte posługuje się obrazem miasta: Niebieskiego Jeruzalem (por. Ap 21); miasto to wspólnota osób połączonych wspólnymi wartościami, zasadniczymi realiami ludzkimi i duchowymi, miejscami, świątyniami i różnoraką zorganizowaną aktywnością osób, które współdziałają w budowaniu wspólnego dobra. Poganie wznosili świątynie przeznaczone wyłącznie dla bóstwa, a niedostępne dla ludzi, chrześcijanie zaś, gdy tylko mogli się cieszyć wolnością sprawowania kultu, szybko zbudowali miejsca będące domus Dei et domus ecclesiae, gdzie wierni stanowili wspólnotę Boga, lud zwołany do sprawowania kultu i ustanowiony zgromadzeniem świętym. Bóg mógł zatem ogłosić: „Ja jestem twoim Bogiem, ty będziesz moim ludem” (por. Wj 6,7; Pwt 14,2). Pan wiernie zachowuje swoje przymierze (por. Pwt 7,9), dlatego Izrael staje się Przybytkiem Boga, miejscem uświęconym Jego obecnością w świecie (por. Wj 29,45; Kpł 26,11-12). Dlatego dom Pański oznacza obecność rodziny dzieci Bożych. Także i dzisiaj, w modlitwie na poświęcenie nowego kościoła, biskup prosi o to, by kościół ten był tym, czym powinien być zgodnie ze swoją naturą:

„[…] aby zawsze był miejscem świętym […].

Niech tutaj zdroje łask zmywają ludzkie winy,

aby dzieci Twoje, Ojcze, umarłe dla grzechu,

rodziły się na nowo do życia Bożego.

Niech Twoi wierni,

zgromadzeni wokół ołtarza,

sprawują pamiątkę Paschy

i posilają się przy stole słowa

i Ciała Pańskiego.

Niech wznosi się tutaj miła Tobie ofiara chwały,

a głos ludzi, złączony ze śpiewem Aniołów,

niech rozbrzmiewa w nieustannej modlitwie

za zbawienie świata.

Niechaj tutaj ubodzy znajdą miłosierdzie,

uciśnieni prawdziwą wolność,

a wszyscy ludzie niech przyoblekają się w godność Twoich dzieci,

aż osiągną szczęśliwie radość życia wiecznego

w niebieskim Jeruzalem” (Modlitwa na poświęcenie kościoła, w: Obrzędy poświęcenia kościoła i ołtarza, Katowice 2001, s. 61-62).

Wspólnota chrześcijan nigdy nie stosowała izolacji i nigdy nie czyniła z kościoła miasta z zamkniętymi bramami. Chrześcijanie, ceniąc wartość życia wspólnotowego oraz dążenia do wspólnego dobra, zawsze zabiegali o integrację w społeczeństwie, jakkolwiek ze świadomością swojej odmienności: być w świecie, nie należąc do świata ani się do niego nie ograniczając (por. „List do Diogneta”, 5-6). Także w sytuacji zagrożenia spowodowanego pandemią ujawniło się wielkie poczucie odpowiedzialności: słuchając władz świeckich i ekspertów oraz z nimi współpracując, Księża Biskupi i konferencje poszczególnych episkopatów byli gotowi podejmować trudne i bolesne decyzje, włącznie z przedłużonym zawieszeniem udziału wiernych w celebracji Eucharystii. Kongregacja wyraża głęboką wdzięczność Księżom Biskupom za zaangażowanie i wysiłek włożony w próby udzielenia odpowiedzi w możliwie najlepszy sposób na nieprzewidzianą i złożoną sytuację.

Kiedy tylko jednak okoliczności na to pozwalają, koniecznie i pilnie trzeba powrócić do normalności życia chrześcijańskiego; jego domem jest budynek kościoła, zaś sprawowanie liturgii, a zwłaszcza Eucharystii, „jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i zarazem jest źródłem, z którego wypływa cała jego moc” (Konstytucja o liturgii świętej „Sacrosanctum concilium”, 10).

Świadomi faktu, że Bóg nigdy nie opuszcza ludzkości, którą stworzył, i że nawet najcięższe próby mogą przynosić owoce łaski, przyjęliśmy oddalenie od ołtarza Pańskiego jako czas postu eucharystycznego, służący z pożytkiem temu, byśmy na nowo odkryli żywotne znaczenie, piękno i niezmierzoną wartość Eucharystii. Kiedy to tylko możliwe, trzeba jednak powrócić do Eucharystii z oczyszczonym sercem, z odnowionym zadziwieniem, z mocniejszym pragnieniem, by spotkać Pana, trwać przy Nim i przyjąć Go, aby zanieść Go braciom, dając świadectwo życia wypełnionego wiarą, miłością i nadzieją.

Ten czas wyrzeczenia może dać nam łaskę zrozumienia serca naszych braci męczenników z Abiteny (z początku IV wieku), którzy wobec oczywistego wyroku śmierci odpowiedzieli swoim sędziom ze spokojnym zdecydowaniem: „Sine Dominico non possumus” (bez niedzieli nie możemy). Bezwzględnego non possumus (nie możemy) i bogactwa znaczeniowego przymiotnika użytego w formie rzeczownika Dominicum (tego, co należy do Pana), nie można przetłumaczyć za pomocą jednego słowa. Króciutka formuła kryje w sobie wielkie bogactwo odcieni znaczeń, które dzisiaj możemy rozważać:

– Nie możemy żyć, być chrześcijanami, w pełni realizować swojego człowieczeństwa oraz pragnień dobra i szczęścia, które nosimy w sercu, bez Słowa Bożego, które podczas celebracji urzeczywistnia się i staje się żywym słowem, wypowiadanym przez Boga do tego, kto dzisiaj otwiera serce, by słuchać;

– Nie możemy żyć jako chrześcijanie bez uczestnictwa w Ofierze Krzyża, w której Pan Jezus daje siebie bez reszty, aby swoją śmiercią zbawić człowieka, który umarł wskutek grzechu; Odkupiciel jednoczy ze sobą ludzkość i przyprowadza ją do Ojca; w uścisku Ukrzyżowanego każde ludzkie cierpienie znajduje światło i pokrzepienie;

– Nie możemy bez uczty eucharystycznej, bez stołu Pańskiego, do którego jesteśmy zaproszeni jako dzieci i bracia, by przyjmować tego samego Chrystusa Zmartwychwstałego, obecnego w ciele, krwi, duszy i bóstwie w Chlebie z nieba, który nas krzepi w radościach i w trudach ziemskiego pielgrzymowania;

– Nie możemy bez wspólnoty chrześcijańskiej, rodziny Pana: potrzebujemy spotkań z braćmi, z którymi nas łączy dziecięctwo Boże, braterstwo z Chrystusem, powołanie i dążenie do świętości i zbawienia dusz w całej bogatej różnorodności wieku, osobistych historii życia, charyzmatów i powołań;

– Nie możemy bez domu Pańskiego, który jest naszym domem, bez świętych miejsc, gdzie narodziliśmy się dla wiary, gdzie odkryliśmy opatrznościową obecność Pana i miłosierny uścisk Jego ramion, podnoszący tego, kto upadł, gdzie uświęciliśmy swoje powołanie do życia zakonnego lub małżeńskiego, gdzie zanosiliśmy błagania i dziękczynienia, cieszyliśmy się i płakali, gdzie powierzaliśmy Ojcu naszych najbliższych, którzy doszli do kresu ziemskiego pielgrzymowania;

– Nie możemy bez dnia Pańskiego, bez niedzieli, która przynosi światło i nadaje sens kolejnym dniom pracy oraz rodzinnym i społecznym obowiązkom.

O ile środki społecznego przekazu swoją cenną działalnością służą chorym i innym ludziom niemogącym pójść do kościoła, i wyświadczyły wielką przysługę, transmitując Mszę Świętą w czasie, gdy nie było możliwości przeżywania jej we wspólnocie, żadna transmisja nie może się równać z osobistym udziałem w Eucharystii ani nie może go zastąpić. Same transmisje mogą nas nawet oddalić od osobistego i głębokiego spotkania z Bogiem Wcielonym, który wydał nam siebie nie w sposób wirtualny, ale rzeczywisty, mówiąc: „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6,56). Fizyczny kontakt z Panem jest żywotny, niezbędny, niezastąpiony. Kiedy już określono i podjęto konkretne środki ograniczające do minimum możliwość zakażenia wirusem, niech wszyscy koniecznie zajmą z powrotem swoje miejsce w zgromadzeniu braci, niech odkryją na nowo niezastąpioną wartość i piękno celebracji, niech zaproszą i przyciągną zaraźliwym entuzjazmem braci i siostry, którzy są zniechęceni, wystraszeni, nazbyt długo nieobecni czy pogubieni.

Dykasteria chce potwierdzić pewne zasady i zasugerować pewne linie działania dla ułatwienia szybkiego i bezpiecznego powrotu do celebrowania Eucharystii.

Należyta dbałość o przestrzeganie norm higieny i bezpieczeństwa nie może prowadzić do wyjałowienia gestów i obrzędów, do nieświadomego nawet siania lęku i poczucia zagrożenia wśród wiernych.

Od Księży Biskupów oczekuje się roztropnych, ale stanowczych działań wobec władz publicznych, by nie sprowadzały one uczestnictwa wiernych w Eucharystii do kategorii „zgromadzeń” i nie uznawały go za równorzędne czy wręcz podrzędne wobec różnych form spotkań rekreacyjnych.

Określanie norm liturgicznych nie leży w kompetencji władz świeckich, lecz prawo kierowania sprawami liturgii mają tylko kompetentne władze kościelne (por. „Sacrosanctum concilium”, 22).

Wiernym należy ułatwić udział w celebracjach, ale bez improwizowanych eksperymentów liturgicznych i przy pełnym poszanowaniu zawartych w księgach liturgicznych norm, które określają przebieg celebracji. Liturgia, będąca doświadczeniem sacrum, świętości i przemieniającego piękna, jest przedsmakiem harmonii wiecznego szczęścia: należy zatem dbać o godność miejsc, wyposażenia kościołów, sposobów sprawowania świętych obrzędów, zgodnie z rzeczowym zaleceniem Soboru Watykańskiego II: „Obrzędy niech się odznaczają szlachetną prostotą” („Sacrosanctum concilium”, 34).

Należy uznać prawo wiernych do przyjmowania Ciała Chrystusa i do adorowania Pana obecnego w Eucharystii w przewidzianych formach, bez ograniczeń wykraczających poza zasady higieny określone przez władze publiczne lub przez Księży Biskupów.

Podczas Eucharystii wierni adorują obecnego w niej Zmartwychwstałego Jezusa; widzimy zaś, jak łatwo zanika zmysł adoracji, modlitwa adoracji. Prosimy Pasterzy, by w swoich katechezach podkreślali konieczność adoracji.

Niezawodną zasadą chroniącą przed zbłądzeniem jest posłuszeństwo. Posłuszeństwo normom określanym przez Kościół, posłuszeństwo Księżom Biskupom. W trudnych czasach (mam na myśli na przykład wojny, pandemie) Księża Biskupi i Konferencje Episkopatów mogą ustalać tymczasowe normy postępowania, których należy przestrzegać. Posłuszeństwo chroni skarb powierzony Kościołowi. Zasady wprowadzone przez Księży Biskupów i Konferencje Episkopatów tracą ważność, kiedy sytuacja wraca do normy.

Kościół wciąż będzie troszczyć się o osobę ludzką w jej integralności. Daje świadectwo nadziei, nakłania do zaufania Bogu, przypomina, że ziemskie życie jest ważne, ale znacznie ważniejsze jest życie wieczne: wspólne życie z Bogiem przez całą wieczność jest naszym celem, naszym powołaniem. Taka jest wiara Kościoła, o której przez długie wieki dawały świadectwo rzesze męczenników i świętych, takie jest pozytywne głoszenie, które uwalnia od jednostronnych uproszczeń, od ideologii: z należytą dbałością o zdrowie publiczne Kościół łączy głoszenie i towarzyszenie na drodze do wiecznego zbawienia dusz. Nadal zatem powierzajmy się ufnie Bożemu miłosierdziu, przyzywajmy wstawiennictwa błogosławionej Dziewicy Maryi, salus infirmorum et auxilium christianorum, w intencji tych wszystkich, których ciężko doświadcza pandemia i wszelkie inne cierpienie; nie ustawajmy w modlitwie za tych, którzy opuścili ziemskie życie, jednocześnie zaś ponówmy postanowienie, by być świadkami Zmartwychwstałego i głosicielami niezachwianej nadziei, która przekracza granice tego świata.

W Watykanie, 15 sierpnia 2020 roku w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Podczas audiencji udzielonej 3 września 2020 roku niżej podpisanemu Kardynałowi Prefektowi Kongregacji do spraw Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Ojciec Święty Franciszek zatwierdził niniejszy list i polecił jego publikację.

Robert kard. Sarah

Prefekt

KOMUNIKAT METROPOLITY KATOWICKIEGO W ZWIĄZKU Z AKCJĄ ODDAWANIA KRWI

Drodzy Diecezjanie, Bracia i Siostry!
Przeżywany czas pandemii już niejednokrotnie stworzył nam okazje i możliwości, aby w duchu solidarności zatroszczyć się o siebie nawzajem. Takich okazji nie brakuje i teraz. Rozpoczęte wakacje to trudny czas m. in. dla publicznej służby krwi. Mając na uwadze stale rosnące zapotrzebowanie na krew, służącą ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, dołączam się do apelu Centrum Krwiodawstwa i Ministerstwa Zdrowia, którzy proszą o dzielenie się tym cennym darem ze swojego życia, niezbędnym do ratowania życia tych, którzy na skutek wypadków czy chorób znaleźli się w niebezpieczeństwie śmierci.
Kościół uczy, że oddanie krwi w celu ratowania ludzkiego życia jest przejawem solidarności chrześcijańskiej i naśladowaniem miłości Boga do ludzi. Jest to przejaw „kultury życia”, o którą tak często apelował św. Jan Paweł II.
Jako chrześcijanie jesteśmy świadomi naszego odkupienia, które dokonało się przez Krew Jezusa. Krew jest symbolem życia, braterstwa i poświęcenia. Oddanie krwi jest dowodem miłości i troski o bliźniego.
Bracia i Siostry!
Jeżeli sytuacja zdrowotna nam na to pozwala i nie ma innych przeciwskazań, zachęcam do przekazania tego szczególnego daru z siebie w jednym z centrum krwiodawstwa. Każda grupa krwi jest cenna i potrzebna.
Pamiętajmy, że w walce z pandemią z Covid-19 bardzo ważna jest krew osób, które pokonały chorobę. Specjalny apel kieruję do ozdrowieńców, zwłaszcza wśród naszych śląskich górników. A tym, którzy już oddali krew, aby mogło zostać wytworzone leczące osocze, wyrażamy najwyższe uznanie i podziękowanie.
Pełne wiary „Bóg zapłać” za każdy bezinteresowny dar krwi kierujemy pod adresem armii honorowych dawców krwi.
Serdecznie zachęcam duszpasterzy, aby stawali się życzliwymi promotorami krwiodawstwa we wspólnotach parafialnych i sami – o ile zdrowie na to pozwala – dołączyli do rzeszy wielkodusznych dawców krwi.
Do wszystkich skierowane są słowa św. Pawła zapisane w 2 Liście do Koryntian: „Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg. A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki” (2Kor 9, 7-8).
Na czas wakacyjnego odpoczynku błogosławię i zapewniam o modlitwie, zwłaszcza za wszystkich podróżujących na naszych drogach i apeluję o przestrzeganie przepisów ruchu drogowego, w tym bezwzględnej trzeźwości wymaganej od kierowców, a także obowiązujących zaleceń służb sanitarnych.
Módlmy się za sobie nawzajem: „Wszechmogący, wieczny Boże, otaczaj nas, podróżujących, Swoją opieką. Bądź nam w potrzebie pomocą, w drodze towarzyszem i pociechą, w przeciwnościach obroną, abyśmy za Twoim przewodnictwem, pod opieką Matki Najświętszej i św. Rafała Archanioła, pomyślnie dotarli do celu i szczęśliwie wrócili do naszych domów. Przez Chrystusa, Pana naszego”.

† Wiktor Skworc
ARCYBISKUP METROPOLITA
KATOWICKI

Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć z Uroczystości Bożego Ciała przygotowaną przez Artura Lubojańskiego:

https://drive.google.com/drive/folders/1WjFUlrWC3jKo-9wgBHDg0tOhodIOIqBP?usp=sharing

RESTART PARAFII

Od 1 czerwca wracamy do życia parafialnego w pełnym wymiarze. Jedynym znakiem, że jeszcze nie jesteśmy całkowicie bezpieczni są maski, które muszą zasłaniać usta i nos.

- Jeszcze do soboty obowiązuje dyspensa ks. Arcybiskupa od obowiązku Mszy św. niedzielnej i świątecznej. Oznacza to, że znowu nieobecność na Eucharystii w kościele bez ważnego powodu jest dla katolika grzechem ciężkim. Transmisje liturgii są pomocne dla chorych, osób w podeszłym wieku i matek w połogu.

- Wracamy do odprawiania wszystkich nabożeństw.

- Za zgodą rodziców mogą wrócić do służby ministranci. Od dziś także mogą wrócić do zwykłej służby szafarze Eucharystii, lektorzy i schole.

- Przez wzgląd na wysokie liczby zarażonych, szczególnie u nas na Śląsku, zachęcamy jeszcze do przyjmowania Komunii św. na rękę. Do komunii św. podchodzimy bez masek.

- Spowiedź św. będzie się odbywała zarówno w konfesjonale, jak i w przejściu na chór.

- Powracamy do odwiedzin chorych w domach. Prosimy zgłaszać chorych telefonicznie w kancelarii

- Pogrzeby będą odprawiane w tradycyjnej formie.

- I Komunia św. wg uznania rodziców odbędzie się 6 września, jednak możliwe jest przystąpienie dziecka do I Komunii św. w jakimkolwiek innym terminie po uzgodnieniu z proboszczem.

- Bierzmowanie będzie po przerwie wakacyjnej w ustalonym przez ks. bpa terminie. Wszystkich bierzmowańców zapraszamy do kościoła w piątek o 18:00 na mszę św. i spotkanie informacyjne

- Biorąc pod uwagę aktualnie obowiązujący stan prawny, możliwe będzie zorganizowanie procesji Bożego Ciała. Rozpoczniemy mszą św. polową przed budynkiem CKŚ, później przejdziemy procesją ulicą Wojska Polskiego w kierunku szkoły salezjańskiej i zakończymy na podwórzu szkoły. Ołtarze będą przygotowane przy domu s. Dulcissimy oraz przed bramą byłego obozu Zgoda.

- Wszystkie dzieci zapraszamy na mszę św. szkolną w czwartek o 16:30 /nie będzie już mszy św. wieczornej o 18:00/, po mszy św. zapraszamy na spotkania Dzieci Maryi i ministrantów na świeżym powietrzu, nie będzie na razie spotkań dla dzieci w salkach. Prosimy rodziców o pisemną zgodę na uczestnictwo w zbiórkach.

- Powracamy do spotkań formacyjnych dla dorosłych wg uznania w salce lub w kościele:

• wtorek – Koło misyjne 16:45; spotkanie grupy AA 18:00
• środa – Legion Maryi 16:00 i na przemian krąg biblijny / Spotkania u Józefa (katecheza dla dorosłych) 19:00
• czwartek – szkoła modlitwy sercem 19:00
• piątek – spotkanie dla młodzieży i na przemian Szkoła ewangelizacji Cyryl i Metody / lektorzy
• sobota – sprzątanie kościoła /10:00/
• Krąg Domowego Kościoła (oaza rodzin) raz/mies.

- rezygnujemy z codziennej modlitwy brewiarzowej w kościele na rzecz modlitwy Żywego różańca, rezygnujemy z codziennych katechez na kanale youtube na rzecz spotkań w grupach formacyjnych

- pozostaje całodzienna adoracja Najśw. Sakramentu i codzienna modlitwa różańcowa o 20:30

1. Poniedziałek -               Święto NMP Matki Kościoła

1. Czwartek   -   ŚWIĘTO o Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana
2. W tym tygodniu przypadają I czwartek, piątek i sobota miesiąca. Jeszcze do przyszłej niedzieli można spełnić obowiązek wielkanocnej spowiedzi i Komunii św, który wynika z przykazań kościelnych
3. Przyszła niedziela   -   UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIETSZEJ TRÓJCY, kolekta na wydział teol. UŚ

Wszystkie ogłoszenia i intencje mszalne na najbliższy tydzień można znaleźć tu →

Serdecznie dziękujemy za wszystkie ofiary, przekazane na potrzeby parafii.

Święty Józefie miej nas w swojej opiece!

ZARZĄDZENIE ARCYBISKUPA KATOWICKIEGO
ODNOŚNIE DO SPRAWOWANIA POSŁUGI DUSZPASTERSKIEJ I LITURGICZNEJ
Z DNIA 28 MAJA 2020 R.

Wstęp

W związku z sytuacją epidemiologiczną dotychczasowe akty prawne metropolity katowickiego obowiązują nadal w takim zakresie, jaki określają najnowsze rozporządzenia władzy cywilnej, ze szczególnym uwzględnieniem wskazań zaktualizowanych w niniejszym zarządzeniu.

Odwołanie dyspensy

Z dniem 6 czerwca br. odwołana zostaje ogólna dyspensa od obowiązku uczestnictwa w niedzielnej Mszy św. Zgodnie z przepisami prawa kościelnego „wierni są zobowiązani do uczestnictwa w Eucharystii w niedzielę i dni nakazane, chyba, że są usprawiedliwieni dla ważnego powodu, np. choroba, pielęgnacja niemowląt (por. KKK 2180, 2181, 2182.).

W obecnej sytuacji utrzymuje się dyspensę dla osób w podeszłym wieku, osób z objawami infekcji oraz tych, którzy czują obawę przed zarażeniem. Wiernych, którzy z uzasadnionej racji nie mogą uczestniczyć w niedzielnej Eucharystii, zachęcam do duchowej łączności ze wspólnotą Kościoła, korzystania z transmisji telewizyjnych, radiowych bądź internetowych oraz do stosowania praktyki Komunii św. duchowej.

Sprawowanie Eucharystii i innych nabożeństw w kościele

Podczas sprawowania Eucharystii i innych nabożeństw, które zostają przywrócone zgodnie z kalendarzem liturgicznym i parafialną tradycją, należy z najwyższą troską zachować wszystkie zasady dotyczące bezpieczeństwa, stosownego dystansu osób, zasłaniania ust i nosa (z wyjątkiem celebransa) oraz dezynfekcji powierzchni.

Za zgodą rodziców i z zachowaniem wszystkich rygorów sanitarnych przywraca się posługę służby liturgicznej, w tym ministrantów, lektorów, kantorów oraz scholi, a także udzielanie Komunii św. w kościele przez nadzwyczajnych szafarzy.

Nadal zalecam wiernym przyjmowanie Komunii św. na rękę, a celebransom tę formę jej udzielania.

Sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania

W ślad za zarządzeniem z dnia 16 maja br. zachęcam wiernych do korzystania z sakramentu pokuty i pojednania, zwłaszcza w okresie wielkanocnym, który trwa do niedzieli Trójcy Przenajświętszej (7 czerwca), i do pełnego uczestnictwa we Mszy św. tzn. z przyjęciem Komunii św.

Duszpasterstwo

Przywracamy w parafiach odwiedziny chorych z posługą sakramentalną z zastosowaniem wszystkich aktualnie obowiązujących zasad sanitarnych. Zaleca się rozłożenie tej posługi w czasie, aby nie kumulować odwiedzin w jednym dniu.

Udzielanie sakramentu bierzmowania w parafiach należy organizować za pośrednictwem Wydziału Duszpasterstwa Kurii Metropolitalnej, a następnie szczegóły uzgadniać z biskupem – szafarzem sakramentu.  

W nawiązaniu do pkt. 5 zarządzenia z dnia 4 maja br. polecam proboszczom zorganizowanie uroczystości wczesnej i pierwszej Komunii św. w ścisłej współpracy z rodzicami i katechetami, z zachowaniem obowiązujących zasad sanitarnych i z uwzględnieniem rozporządzeń władzy cywilnej.

Biorąc pod uwagę aktualnie obowiązujący stan prawny, możliwe będzie zorganizowanie procesji Bożego Ciała. Zaleca się jej organizację wokół kościoła z czterema błogosławieństwami bez konieczności budowy osobnych ołtarzy. Należy przy tym zastosować najnowszą normę służb medycznych, według której w zgromadzeniach poza budynkami kultu może uczestniczyć do 150 osób, a także stosowne zalecenia sanitarne. Zalecam także wystawienie Najświętszego Sakramentu do adoracji wiernych po ostatniej Mszy św. przedpołudniowej do Mszy św. wieczornej.

Przywracamy duszpasterstwo dzieci i młodzieży, w tym pracę formacyjną służby liturgicznej, Dzieci Maryi, ERM, Ruchu Światło-Życie, a także innych grup parafialnych. W porozumieniu ze szkołą, rodzicami oraz katechetami można planować Msze św. szkolne, zwłaszcza na zakończenie roku szkolnego.

Zachęcamy do udziału w nabożeństwach. W naszym kościele może być obecnych jednorazowo 80 osób.

Dziś: obchodzimy Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Trwa nowenna przed Uroczystością Zesłania Ducha Świętego. Kolekta przyszłej niedzieli – na potrzeby archidiecezji. Przeznaczona będzie na sfinansowanie prac związanych z odnowieniem kurii i katedry – pomnika historii.

1. Od poniedziałku do soboty -                Wszystkie wydarzenia są transmitowane

- 7:15          Jutrznia + różaniec

- 8:00         Msza św.

- 12:00       Anioł Pański + Modlitwa w ciągu dnia

- 17:15       Nieszpory

- 18:00      Msza św.

- 19:30       Spotkania z wiarą na youtubie

- 20:30       codziennie Różaniec i Apel Jasnogórski

1. Niedziele

- Msze św. są odprawiane wg niedzielnego porządku: 7:30; 9:30; 11:00; 12:30; 16:30

- Zachęcamy do składania intencji mszalnych w kancelarii parafialnej, są jeszcze wolne int. w przyszłą niedzielę o g. 9:30 i 11:00

- 5 min. przed rozpoczęciem każdej mszy św. będzie rozdzielana Komunia św. dla tych, którzy nie chcą uczestniczyć we mszy św. w kościele. /Dyspesa od obowiązku niedzielnej i świątecznej mszy św. obowiązuje do odwołania/

- Spowiedź św. odbywać się będzie codziennie przed każdą mszą św. w wejściu na chór.

1. Kancelaria parafialna jest czynna w godzinach urzędowania.
2. Codziennie 9:00-18:00 kościół jest otwarty dla osobistej adoracji N. Sakramentu.
3. W przyszłą niedzielę obchodzimy Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Serdecznie zapraszamy na czuwanie modlitewne - „Wieczór Ducha Świętego” w niedzielę od g. 18:00. W programie konferencja, msza św. /ok. 19:00/ i modlitwa z uwielbieniem. Zapraszamy szczególnie wszystkich członków naszych grup i wspólnot parafialnych!
4. W przyszłą niedzielę miała być pielgrzymka mężczyzn do Piekar. W związku z trwającym stanem epidemicznym nie może się odbyć w tradycyjnej formie. Zapraszamy do łączności z Piekarami za pomocą transmisji w TV Polonia, TVP Katowice. Początek od g. 13:00
5. Składamy serdeczne podziękowanie tym parafianom, którzy ofiarnie i bezinteresownie dbają o czystość naszej świątyni traktując ją jak swój drugi dom, sprzątając i dezynfekując kościół tak, by wszyscy mogli bezpiecznie i w miłej atmosferze brać udział w liturgii św.

Serdecznie dziękujemy Wam za wszystkie ofiary,
które przekazujecie na potrzeby funkcjonowania parafii
osobiście lub na konto parafialne.

   Święty Józefie miej nas w swojej opiece!

SŁOWO PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
DO GÓRNIKÓW W SYTUACJI PANDEMII

W ostatnich dniach dochodzą do mnie informacje o trudnej sytuacji epidemicznej na Śląsku.

W imieniu wiernych i pasterzy Kościoła katolickiego w Polsce chciałbym zapewnić o naszej duchowej łączności z wszystkimi górnikami i ich rodzinami, zwłaszcza z tymi, których bezpośrednio dotknęła epidemia.

Górnicy wielokrotnie udowodnili swoją miłość do Polski i do Kościoła, dlatego dzisiaj chcemy Was zapewnić – nie jesteście sami! Od Bałtyku, po Tatry zapewniamy o naszej solidarnej modlitwie w Waszych intencjach.

Wasza pracowitość, wytrzymałość, uczciwość, solidarność, a jednocześnie wiara i pokora wobec Stwórcy i stworzenia, to tylko niektóre elementy etosu górniczej służby. Ufam, że te cechy pozwolą wszystkim górnikom przetrwać ten trudny czas, wrócić do sił i pełnego zdrowia.

Dziękuję również wszystkim górnikom, którzy wyzdrowieli i oddają szlachetnie swoją krew dla ratowania innych chorych.

Jednocześnie chciałbym wyrazić mój smutek i oburzenie wobec wszystkich niesprawiedliwych słów, które padały w ostatnich dniach wobec górników i ich rodzin. Wobec choroby i cierpienia jedyną postawą jest serdeczne współczucie, modlitwa oraz braterska pomoc w powrocie do zdrowia.

Niech święta Barbara wspiera wszystkich górników. Szczęść Boże!

+Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Warszawa, dnia 18 maja 2020 roku

SŁOWO METROPOLITY KATOWICKIEGO

W ZWIĄZKU ZE ŚWIĘCENIAMI PREZBITERATU I METROPOLITALNYM ŚWIĘTEM RODZINY

Drodzy Diecezjanie!

Obecna sytuacja epidemiologiczna zmieniła całkowicie nasze codzienne życie
i pokrzyżowała wiele planów duszpasterskich. „Nowa normalność” każe szukać nowych rozwiązań, dzięki którym choć po części będzie można zrealizować zaplanowane wydarzenia i odnaleźć się w zaistniałej rzeczywistości.

1. W najbliższą sobotę, 16 maja, o godz. 10 w katowickiej katedrze przeżywać będziemy uroczystość święceń prezbiteratu. Do ich przyjęcia przygotowuje się
   3 diakonów. Polecam ich szczególnej modlitwie wiernych. Obowiązujące zasady i warunki sanitarne nie pozwalają na udział wszystkich chętnych diecezjan w uroczystej liturgii, podczas której archidiecezja katowicka wzbogaci się o nowych duszpasterzy. Zachęcam do łączności w modlitwie i uczestnictwa poprzez transmisję internetową i za pośrednictwem naszego Radia eM. Proszę także o modlitwę za kleryków Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego oraz w intencji nowych powołań do wyłącznej służby Bożej. Pamiętajmy o tegorocznych maturzystach, prosząc dla nich o Boże błogosławieństwo i światło Ducha Świętego na czas zdawanych egzaminów i rozeznawania życiowego powołania. Dziękuję kapłanom za ich posługę w tym niełatwym czasie, za obecność i dyspozycyjność dla parafian oraz podejmowane przez nich wirtualne inicjatywy duszpasterskie.

2. W tym roku odwołane zostały m.in. obchody dorocznego Metropolitalnego Święta Rodziny (MŚR), które w archidiecezji katowickiej inaugurowano świętowaniem jubileuszy małżeńskich w katedrze. Każdego roku na wspólnie przeżywanej Eucharystii gromadzili się małżonkowie, którzy dziękowali Bożej Opatrzności za uświęconą sakramentalnie miłość i wspólnie przeżyte lata. Hasłem tegorocznego Metropolitalnego Święta Rodziny miały być słowa: „Rodzina przestrzenią spotkania”. Chociaż z oczywistych powodów konieczna była rezygnacja z organizacji m.in. publicznych spotkań, konferencji i koncertów, to nadal istnieje możliwość odkrywania istoty i przesłania tego święta
   w przestrzeni naszych rodzin, którą w dobie pandemii powinny dopełniać nade wszystko życzliwe relacje i wzajemne wsparcie. W czasie zagrożenia zdrowia i życia to właśnie rodzina przejmuje wiele funkcji i zadań, które na co dzień realizują instytucje, współodpowiedzialne za jej właściwy rozwój.

     W liście intencyjnym dotyczącym tegorocznych obchodów MŚR wraz z Panią Prezydent Zabrza, która koordynuje organizację rodzinnego świętowania, podkreśliliśmy, że „w rodzinie spotykają się pokolenia, wymienia się doświadczenia, wzrasta się we wspólnym budowaniu świadomości i odpowiedzialności za siebie i za drugiego człowieka. Spotkanie to nawiązywanie relacji, to wzajemnie ubogacanie się i wspieranie”. Ponieważ zmieniło się w ostatnich miesiącach nasze życie, to rodziny przejęły z dnia na dzień od szkoły zadanie kształcenia, a mieszkania stały się dla wielu miejscem zdalnego wykonywania pracy. Doświadczamy jak pojemne są nasze, nawet małe mieszkania w dużych blokach, gdzie na czterdziestu kilku metrach kwadratowych mieści się żłobek i szkoła; hotel i restauracja, plac zabaw, a nawet domowa kaplica. To dowód na to, że nie tyle mieszkanie, ile rodzina pozostaje fundamentalną przestrzenią spotkania z drugim człowiekiem i miejscem tworzenia wspólnoty z bliskimi, w tym z Emmanuelem – Bogiem z nami.

     Pomimo odwołania obchodów MŚR w niedzielę, 24 maja, o godz. 12 w katowickiej katedrze odprawię Mszę św. w intencji wszystkim małżeńskich jubilatów. Niestety, bez ich obecności. Połączy nas za to duchowo-modlitewna więź. Serdecznie więc zapraszam Szanownych Małżonków, ich rodziny i przyjaciół do duchowego udziału
w eucharystycznym dziękczynieniu za pośrednictwem Radia eM i łącza internetowego.

     Drodzy Bracia i Siostry!

Trwajmy w jedności na modlitwie. Módlmy się za siebie nawzajem. Prośmy dobrego Boga o ustanie trwającej pandemii, o zdrowie i o potrzebne łaski dla wszystkich, a szczególnie dla chorych i dla całego personelu medycznego. Wszystkim wiernym archidiecezji katowickiej z serca błogosławię i zapewniam o pamięci przy ołtarzu Pana!

† Wiktor Skworc

ARCYBISKUP METROPOLITA

KATOWICKI

Katowice, 13 maja 2020 r.